Endülüs'e Ağıt Şiiri - Mehmet Ekici (taha)

Endülüs’te
İçinde ağıt damıttığım duygular
Kutsal yerlerimi dağladı bir bir
El Hamra’nın
Gözlerinde kayboldu
Kurtuba’nın o en parlak günleri
Şimdi kaypak boyaların satıcıları
Her yerde dağlıyorlar
Mabetlerin mübarek yüreklerini

Haçı sinesinde yiyen her bir caminin
Neler hissettiğini bilmemek
Akıl kârı mı?
İşte şimdi buralarda minberler yetim
Mihraplar yetim
Yiğitlik nerde, yiğit kim?
Bir zamanların halifeleri
Hangi kadife mekanlarda
Hapsettiler kendilerini…

En bakire acıları yüreğime sarınca
Kurtuba’nın ve Gırnata’nın
Ve Endülüs’ün
Bu, en bahtı karanın
Ellerinden tutan yok mu Allahım!
Yetim kalan duvarlardan
O Nakş-ı Kerim
Ne zaman tohumunu düşürecek toprağa…

Her sokağın kadim bir tarih
Her tarihin kadim bir aşk
Gözlerin,
Hep nemli kalmış Endülüs
Ellerin duaya kalkmıyor mu ki?
Semadan bu arza dönmüyor dua.
Endülüs bir umut damlar içime,
Yetim kalmayacak bu toprakların.

Ağustos 2005, Martos/İspanya