Endülüs Şiiri - Mehmet Yaşar Genç

Şu dünya mektebinde baş döndüren bir hitap,
Müessir bir haykırış, övgüye layık nişân.
İlim okyanusunu dolduran, ulu kitap!
Akıtınca sineme; tenhalarım üruşân.

Kaygı atlasındayım, ıssızlık damar damar,
Yiğit bakar öteden, bulut dağıtan adam.
Eskimeyen yüzünde parıldayan; edep, ar,
Asırlık yangınıma dolup, soğutan adam.

Bağrında ayin yapar, sırıtan kelimeler,
Seni okuyamayan nadan anlamaz seni.
Kimsesiz sokağında garip kuzular meler,
Muvahhit duruşumsun, kondur bana buseni.

İhtiyarlattın beni yitik medeniyetim!
Şiirimden avuçlarıma dolan hüznümsün!
Ağlayan sözlerime kesilirken diyetim,
Şeb-i Yelda’dan fecre ulaştıran düzümsün.

Bedii güzelliğin yakar, kavurur beni,
Senin için dört mevsim seferdeyim.
Rüzgârın bir semazen, tutar savurur beni,
Sükûtumu ağlatan dualı seherdeyim.

Göğe kanatlanarak, yıldızlara dokunup,
Esrik bakışlarına boşalsam, Endülüs'ün.
Mesih'i bir sedayla, sabahına okunup,
Mecâlsiz akşamını boşaltsam, Endülüs'ün.

Bülbül konar, aşk tutuşur, gül yangınıdır, O,
Sadıkların yola düştü, gemilerin hazır mı?
Izdırabı küllenemez, dil yangınıdır, O,
Beş vaktine saf olan, melek midir, Hızır mı?

Göklerden gelen karar, haşmetli fermanısın,
Evhamını terk eyle, galebe çal, duyulsun,
Cefakâr vakitlerin öncüsü, dermanısın,
Kervanım; nazarınla yolunu bulsun.

Kültür dağım! İbn Rüşt, İbn Hazm, İbn Hatip'ler, sende,
Kurtuba'na nakşolup, köklerinden yeşersem.
Açacak çiçeklerin, zemheriyi görsen de,
Tenine can suyunu gözlerimden döşersem.

Harami adımları kirletirken gövdeni,
Bakışları kin tadar, örtün üstünü; örtün,
Sevinç tufanın olam, El Hamra'da öv beni,
Kavlimiz birdir bizim, eksik etme öğütün.