O an...
Ne suskun bir zaman
Sokak lambaları yanıyor inan
En mahzun ve yalnız olduğum an
Yıldızlar düşüyor avuçlarıma anbean
Garip bir sevin başlıyor, hüzün terk ediyor biran
Bir çığlık işitiyorum, irkiliyorum, dinliyorum, endişe etmem ziyan
..
Yar...
Gel sual etme
Sinemde dem bulan yaramı deşme
Akıp giden zamana intizar etme, ukdeleri hiç öğrenme
Yalnızlığın vadilerinde ki solgun umuttur, her an tazeliğini koruyan konudur
Bahtın sahnelerinde, umut için açılan perdelerinden sızan latif bir sürurdur sen bilme
Belki üzülürsün, kederlenip endişe edersin, gözlerime baktığında merakına ulaşmak için cebredersin üzme
Her umut bir bahardır, içinde iklimleri barındırır, yağmuru, karı, dolusu, boranı vardır, haz ikram edilen lahzadır, gücenme...
..
Yar...
Hiç değer mi?
Gönül kıran, insanı hiçe sayan
Nefsini ihya etmek için hiç bir sınır tanımayan
Edep ve nezaketten uzaklaşarak sevgiye kapısını kapatan
Şer ve kepazeliklerinden dolayı, insanların yüreklerine korku salan
Endişe ve vehimleri, gam ve kederleri, sabır ve acziyeti her zaman yaşatan
Solgun umutları, sessiz sığınakları, gözlerden akan yaşları hiç dikkate almadan insanlara kıyan
Zalim zulümden beslenir, katil kan için hesap içindedir, umut ruhsuz ve kalpsiz yüreklerde yaşamayan güzelliktir...
..
Yar...
Ne söylesem
Annem ve babam tepki vermiyorlar
Garip bir endişe içinde gözlerime bakıyorlar
Kimi zaman sen daha iyisini bilirsin diyerek susuyorlar
Her ne hikmetse aynı hayatı benimle birlikte yaşamıyorlar
Kendi dünyaları içinde kaybolup gidiyorlar, hüzün ve hicranla nefesleniyorlar
Bu durum karşısında içim acıyor, bir şeyler yapmak istiyorum hiç fırsat vermiyorlar
Yeter ki sen oku istikbalini kazan, o bize yeter, en büyük iyiliktir diye gönlümü alıyorlar
Aynı lisanı ve aynı zamanı yaşadığımız halde niçin bu kadar sabır ve tahammül içinde davranıyorlar
..
Yar...
Zavallı kadın sere serpe
Yerde yatıyordu, sanki cansız ve soluktu
Tüp ocağını açmış, intihar etmeyi aklına sokmuştu
Dört çocuk diğer odada korku ve endişe içinde bakıyorlardı
Kocası işsiz ve günlerce eve gelmeyen bir adammış, kadın çok zorlanmış
Komşuları her hikayelerine vakıfmış, fakat her nasılsa deva adına bir umut bulamamış
Kadını hemen sedyeyle aşağıya indirdik ve oksijen verdik, kadın yeniden hayata dönmüştü
Hastaneye yetiştirmek için ve çocukları mahzun bırakmamak için çareler üretip, sevinçle hüzünlendik...
..
Sev...
Ruhumu sar
Kalbime yaslan şartsız gönül ver
Muhabbet mızrabını gönül tellerime vururken
Ötelerin ihtişamını sır olarak sineme zerk ederken
Her ayetin idrakime şerh ettiği hakikatlerin serinliğinde
Endişe etme, vehimlere yer verme, hissiyatın masumluğundan gelen
Haz ve itminanlıkla sev, bir heves, bir heva tutkusuyla arzuların yolculuğunda sevme
Beni öyle bir sev ki bu sevgi, seni senden almasın, sırf nefsini ihya etmek için yol aldırmasın
Her lahzanın kadrinde ki sır ve hikmet gibi sev, ölümün haşyet zerk eden ibretiyle ve muvazenesiyle sev...
..
İster unut..
istersen yüreğinde tut
bir kez içimize düştü mü kurt
her şartta şüphe
ve endişe zihnimizde somut
yalana sığınan kimse güveni unut
Ey..
ceşm-i siyahım
nedir bu hicranın
..
Gel..
korkma gel,
hiç bir endişe duymadan
seni yoran
bitap bırakan
içine akıttığın ne varsa
ve dahi zihnin derdest
edilmiş bulunsa da yine gel
İster..
..
Çaresiz...
Yapma dedim
Çaba gösterdim, direndim
Fakat sen hiç dinlemedin, endişe etmedin
Bir insan bu kadar ısrar ediyorsa, nefes nefes kalıyorsa
Demek ki fark edemediğim bir hakikat var diye basiret göstermedin
O an ne kadar gariptin, sanki bir başka kişiliktin, tanıyamadığım bir nefestin
"Acaba"lar içinde beni ne kadar perişan ettin, bir kıymet vermedin, nefsine esirdin
Ne kadar üzülsem, yaptığın yanlış ve hataları silip süpürsem yine de seni ikna etmiyordu
Sen bu kadar katı ve hırsın içinde konuşurken, yüreğim sızlıyor ve sana ne oldu böyle diyordum
..
Ruhuma seslenen
Kalbimi sessizce titreten
Hissiyatımı alıp ummana götüren
Ufkumda umutlarımı yeşerten bir suhuletle sevdim
Ben seni bilerek
Kalbime düşen sevgini hissederek
Ruhumdan tebarüz eden muhabbetin izini sürerek
Rahatsızlık vermeden, endişeye bırakmadan sevdim
..
Yar…
Efkârıma ver
Aczi yetim ve zafiyetim
Olarak gör
Sitem etme,
Hor görüp aşağılama
Nazarların, nefesin
Ele veriyor seni
Ben senin
Her haline razıyken
..
Sen..
nasıl anlayacaksın hürriyeti,
henüz keşfetmedin içinde yaşadığın hücreyi,
aklını, vicdanını,
muhakeme yetini esir alan sayısız hurafeyi
İbret..
kalbi inşirahtır,
akıl için
muhakeme etme fırsatıdır,
..
Ey umut...
Biliyorum mahzunsun
Hüzün dağlarında
Bekleyen sızısın
Kar yağsa, boran vursa
Sabreden hicransın
Sevdasına meftun
Olmaya adanmış
Bir nidasın, korkma,
Hiç endişe duyma,
..
Evet, belkide haklısın
Farkındalığın adına sitem etmekte kararlısın
Ne kadar rahat olsam, gamı bir kenara bırakıp avunsamaldanırım
Endişe içinde olmak varken, dikkati ihmal etmeden, nezaketlidavranmamı umardın
İnsan hevesin değil
Bilinçaltına yerleşen geçmişe değil, bugüne bakmalı
Anlamak ve anlaşılır olmak adına kaygılanmalı, gerekçelerinikuşanmalı
Hep beklenti içinde değil, beklenmeyen güzelliğinyapılabilmesine fırsat tanıyıp, uygulamalı
..
Hassasiyet ve edep
Kalbin irfan sığasından nükseden suhulettir
İnsan ne kadar akıl ve irade bakımından ehliyet sahibi olsa da
Kemali yet ve erdemlilik bakımından mevki edinmesi en zaruri hakikattir
..
Ne vakit tefekkür etsem
Başımı iki elimin arasına koyup, derinliğin izlerini sürsem
İçimde nükseden figanı ve feryadı hakkıyla sahibimeanlatabilsem
Ruhum rahatlayacak, kalbim bizar olmaktan kurtulacak,tasavvur başkalaşacak
Hangi rengi elime alsam
Bin bir düşünce içinde bocalayan nefese inansam
Arkamı dönünce hiç endişe yaşamasam, kalbi sükuneti hakkıylakavrasam
Ağlayan her kim varsa, derin bir kederle kalbininhıçkırıklarını duysam ve halime acısam
..
Kaç zamandır soramadım
İçime attım, meşguliyet adına kandım evet, aldandım
Mütehassis olan bir kalbin incinmesi, hiç söz etmeden edebi nefeslenmesi ne latif
Ve fakat bu hakikati anlamak için hissiyatım, naifliği terennüm ederek, tefekkürün ikliminde inşa edilerek ayılması lazım
Ne vakit zarif birnezaket görsem
Seni hatırlarım, sabrı vekana atını imrenerek hal-i aczi yetime yanarım
Kelam etmek içindüşünmenin ve eftaliyetiyle nefeslenmenin feyzine ne kadar hasretim
Bu bakımdan çekingenlikhasıl oluyor, içimde bir endişe uyanıyor, sessiz çığlığım nedense duyulmuyor
..
Kim bilir belkide bilmiyorsunuz
Gönlünüzden geldiği gibi kal ediyor ve aksediyorsunuz
Ruhunuz ne kadar dingin, hassasiyetiniz fevkalade ergin,imrendiyorsunuz
Ne kadar isterdim, sevgi nazarıyla nefeslenemeyi, hiçgerilmeden tebessüm etmeyi, ne kadar zarif öğretiyorsunuz
Tabiat olarak poyrazın çocuğuyum
Mülayimlik çok nadirdir ve hatta kıt kanaat bir haldedirbiliyorum
Nereye temaşa etsem, gülen bir yüz görsem, şenlik içindekoşanları seyretsem içleniyorum
İnsanı ve her canı dikkate almak ve sevgi diliyle giryanolmak, kırıp dökmeden yaşamak, en büyük dileğim olarak teyit ediyorum
..
