Devr itdi menzilüm suhan-ı hem-nefes bana
Gul-ı reh oldı nagme-i bâng-ı ceres bana
Gülzâr-ı dilde bülbül-i dem-beste olalı
Âgûş-ı gonçe oldı kenâr-ı kafes bana
‘Âşık-firîb-i nergis-i bîmâr-ı yârdan
Düzdîde bir nigâh yeter mültemes bana
Dest-i hevesde sünbül ü reyhân-ı dehrden
Zülf-i dırâz-ı şâhid-i endîşe bes bana
Âgâh câm-ı bâde-i fasl-ı bahârda
Terk itmez idüm olsa eger dest-res bana
..
Ma‘şûk şûh u gül-ruh-ı pür-hûb-rû gerek
‘Âşık girişme cû vü hezâr ârzû gerek
Deryâ dil olma itme sakın her kenâre meyl
Ey gevher-i yegâne sana âb-rû gerek
Çâk itme ceyb-i ‘ismeti ey şûh-ı dest-i nâz
Endîşe ile kim ana bir gün rüfû gerek
Tâ sürme oldı hâk-i teyemmüm o dîdeye
Erbâb-ı ‘aşka hûn-cigerle vuzû gerek
Oldı bahâr u pây-ı gül ü tarf-ı cûybâr
Âgâh bir nigâr ile câm u sebû gerek
..
Hayâl-i çeşm-i fettânun dil-i mahzûndan ayrılmaz
O ‘âşık-ı ülfet âhû bir nefes Mecnûndan ayrılmaz
Düşer geh fikr-i zülf ü gâh vasf-ı kaddine yârun
Hemîşe tab‘-ı şûh endîşe-i mazmûndan ayrılmaz
Sen insâf it nice ‘akl u hıred dîvâne olmaz kim
O sâhir gamzeler ehl-i dile efsûndan ayrılmaz
Olur geh neş’e-yâb-ı hûn-ı dil geh câm-ı mey ‘âşık
Humâr-âlûde-i gam bâde-i gülgûnden ayrılmaz
Eger sad-çeşme-i hurşîd sarf-ı şüst ü şû olsa
Yine Âgâh reng-i kîne çarh-ı dûndan ayrılmaz
..
Komadı dilde melâl ü keder aslâ sahbâ
Virmedi böyle neşât olalı sahbâ sahbâ
Yârsuz tab‘ımuz efsürdedür ol mertebe kim
Bilmezüz içdügümüz âb mıdur yâ sahbâ
Küfr ü İslâmı katar birbirine meykede de
Olıcak mevc-nümâ çün hat-ı tersâ sahbâ
Güli kor bülbül ü pervâne gibi câma döner
Bâgda olsa eger encümen-ârâ sahbâ
Bu şeb endîşe-i la‘liyle o şûhun Âgâh
Oldı şi‘rümde benüm kâfiye-pîrâ sahbâ
..
‘İşret demi câvidân bulunmaz
Gül bâgda her zamân bulunmaz
Dil-mürde neşât-ı ‘aşkı bilmez
Iklîm-i ‘ademde cân bulunmaz
Destâr-ı gül oldı lâne-i zâg
Bülbüllere âşiyân bulunmaz
Dildâr ile olsa da hem-âgûş
‘Âşık yine şâmdân bulunmaz
Âsûde o dil ki anda Âgâh
Endîşe-i âb u nân bulunmaz
..
Şem‘-i her bezm-i perî-rûda tarâvet mi kalur
Vakf-ı sâd-bâd-ı hazân gülde letâfet mi kalur
Her nefes subh gibi bûy-ı sadâkat mi virür
Her zamân âyîne-i hüsn-i selâmet mi kalur
Iztırâbum görüp ey reşk-i kamer ‘ayb itme
Âftâbı göricek zerre de tâkat mi kalur
Seyr idüp cünbüş-i reftârını ol sîm-tenün
Dilde endîşe-i âşûb-ı kıyâmet mi kalur
Öyle bî-rahm ile Âgâh müdârâ güçdür
Beni öldürmiyecek cevr ile rahat mi kalur
..
Kankı sâkîden şarâb-ı nâb nûş itdük yine
Kim dili âmâde-i cûş ü hurûş itdük yine
Şîşe-i nâmûs-ı takvâyı şikest itsek n’ola
Tevbe-i rüsvâ vü ‘aşkı mı fürûş itdük yine
Fârig olduk güft u gû-yı nâsıh-ı bî-derdden
Biz ki mînâ penbesin sîm-âb-ı gûş itdük yine
Oldı çeşmümde sevâd-ı şehr ü dâg-ı lâle bir
Nev-bahâr oldı vedâ‘-ı ‘akl ü hûş itdük yine
Fikr idüp Âgâh ruhsâr-ı ‘arak-âlûdını
Tûtî-i endîşe-yi âyîne-pûş itdük yine
..
Gezmese duhter-i rez herze humârın aramam
Gül der-âgûş-ı nesîm olmasa hârın aramam
Kevkeb-i tâli‘ eger olsa çerâg-efrûzum
‘Âlemün mihr ü meh ü leyl ü nehârın aramam
İl çerâg ile arar birbirinün nîk ü bedîn
Dinlerem zemzeme-i zâg u hezârın aramam
Sâgarumda ne bulundıysa ana hursendüm
Bu günün bâde-i gülfâmını yârın aramam
Revişi tâze vü nâ-dîde gerek hûblarun
Köhne dîvâr gibi nakş u nigârın aramam
..
