Endişe-i İkbal Şiiri - Cevdet Altay

Endişe-i İkbal

Akçe gönül koymuş bakmaz yüzüne,
Endişe-i ikbal gelmez çözüme,
Ah vah olsun senin kara yazgına,
Bu gidişle çilen dolmaz emekli.

Çağırdılar on beş temmuza koştun,
Tanka topa meydan okuyup coştun,
Zam istedin ama haddini aştın.
Bunlar kadir kıymet bilmez emekli.

Bir yana dağıttı bir yanı kıstı,
Küçük torununun sütünü kesti,
Reis beye olan güveni sarstı,
Bunu hafızadan silmez emekli.

Aynı pahalılık zihniyet ayrı,
Bu ne ayrımcılık, ne ayrı gayrı.
Yüzde yüz verseler olmaz bir hayrı,
Bunları dikkate almaz emekli.

Fedakarlık yalnız senden istendi,
Diğerleri kaymak balla beslendi,
Garibanlar yanlış dağa yaslandı,
Keşkelerin sonu gelmez emekli.

Dünyanın defteri dürüldüğü gün,
Nizam terazisi kurulduğu gün,
Herkese ettiği sorulduğu gün.
Kul hakkını helal etmez emekli.

Gelin aklımızı başa alalım,
Kırmadan dökmeden birlik olalım,
Reva görenlerden hesap soralım,
Sandığa kayıtsız kalmaz emekli.

Cevdet Altay….24.07.2023