Endişe Şiiri - Geylani Aksin

Evin her köşesi deprem andırır
Artık olmaz diye beni kandırır
Avizeler sallanıyor sandırır
Bu belirsiz zaman can usandırır

Gittiğim her oda beni ürkütür
Ses geliyor sanki bak kütür kütür
Deprem değil ama korku öldürür
Bu korkuyu ancak birlik söndürür

Sanki her an gazlar sular gidecek
Bu kaygılar beni heder edecek
Bu tedirgin günler nasıl geçecek
Yoksa deprem tekrar dan mı gelecek

Gece uyku girmez biran gözüme
Sanki tavan çöker her an üstüme
Ev sıcak ta olsa gelir üşüme
Çok yakın gibiyim her an ölüme

Herkesin içinde bir korku derin
Ağıt dehşet tedirginlik gözlerin
Hele yatakları yan yana serin
Sallanmayan var mı bana gösterin

Yemek bile artık vaktini aştı
Yiyen yemeyenin midesi şaştı
Korkaklık bir salgın gibi bulaştı
Yerden çıkıp sanki göğe ulaştı

Tuvalet ve banyo ürkmenin yeri
Deprem bu zamansız gelen serseri
O şekil ölenin çıplak her yeri
Zira bulunmuyor bak kefenleri

Bu duyguya yoktur hiç bir tercüman
Bu şekil bir garip akıyor zaman
Ne deprem veriyor ne ölüm aman
Hayat denen sınav epeyce yaman