Enayi Şiiri - Mehmet Çoban

Kuyruğuna basılmış zaman
Tir, tir titriyor

Vicdanı kara insan
Verip veriştiriyor

Anka kuşu Leyla
Aşkını arıyor

Küle dönen toprağa
Selam veriyor

Kuşlardan çok çelik kanatlar
Havalanmış uçuyor

Çiçekten çok bombalar
İnsan üzerine yağıyor

Umutta bir bahar
Çiçekler açıyor

Arıdan çok kara sinekler
Üzerine konuyor

Aklımı sıçrattım tavana
Başım zonkluyor

Beynimi koydum havana
Sürekli dövüyor

İnsan denilen mahlukat
Gittikçe ölüyor

Yaşamına muhtaç doğayı
Öldürüyor

İnanç ışığı uzaklarda
Gülümsüyor

Yağı bitmiş kandiller
Bir, bir sönüyor

Dağlar pamuk olmuş
Havada uçuyor

Yeryüzü duman olmuş
Yaşama dur diyor

Yaşam bu, meçhul
Meçhul olmayan insana
Enayi diyor

11.03.2015 – İzmir el garip