Enâniyet; kişinin kendisini ve çıkarlarını başkalarınınkinden üstün tutması, bencillik etmesi anlamına gelen bir terimdir.
Arapça’da “ben” anlamına gelen “ene” kelimesinden türemiştir.
Benlik, bencillik, egoizm gibi kelimelerle anlatılan “enâniyet” kavramı, insanın sâdece bireysel çıkarı ile ilgilenmesini ve bu bağlamda herkesi ve her şeyi kendi çıkarına kullanma eğilimini ifâde eder.
İnsan, nefis ve benlik sahibi bir hilkatte yaratılmıştır. Fakat bu onun, kendi benliğini her şeyin merkezi saymasını haklı kılmaz. “Egosantizm” (ben merkezcilik) kendini her şeyin amacı kabul edip üstün görme eğilimi olup bu da doğru ve geçerli bir yol olmadığı gibi yaratılış gayesine de aykırıdır.
Acılar vardır, bir de çaresizlikler
Ne zaman başladıysa benim öyküm
Yürüdük, kim bilir kaç yıl beraber
Bir yanımda aşk, bir yanımda olum
Durup kirlendim yaşadıkça
Aşktı beni yıkayan, Arıtan su
Devamını Oku
Ne zaman başladıysa benim öyküm
Yürüdük, kim bilir kaç yıl beraber
Bir yanımda aşk, bir yanımda olum
Durup kirlendim yaşadıkça
Aşktı beni yıkayan, Arıtan su
