Ena Şiiri - İbrahim Alagöz

Gözlerin mesela
Bir odun ateşi gibi
Tırnaklarımdan şakaklarıma kadar
Mavi bir alev gibi yanar yüreğimde
Kan kokar gözlerinin değdiği her yer
İsyanlar başlar,devletler yıkılır
Askerler ölür,anneler susar
Gözlerinin değdiği her coğrafyada

Saçların meselâ
Yüreğim gibi
Kıvıl kıvıl,kırık kırık akar rüzgârlı gecelerde
Saçlarından beslenir gece kuşları
Figüranlıklar peşinde koşup
Sana tapmaya başlar
Onu görenler çılgının biri zannederler
O ise bi hayli alışıktır bu duruma

Ellerin meselâ
Beni zindanlarda tutuyor sanki
Bazı geceler şarkı söyler parmakların
Raks eder tellerle kalemlerle
Ellerine bakar temmuz oruçluları
Berrak bir su verirsin onlara
Ah bir tutsaydın ellerimi
Suya kavuşurdu tüm insanlık

Ah o kirpiklerin
Zıpkını saplar balığın kalbine
Müjganla kardeştir onlar
Beraber oynarlar her vakit
Kömür gibi beyazdır onun rengi
Yahut karınca renginde
Kar onun için yağardı bu şehre
Yağmur onun için düşerdi suya

Sen mesela Ena,
Sana benzersin her vakit.
Suyun dibinde bulurum seni.
Padişahlar imzanı basarlar idam mektuplarına
Askerler seni bağırırlar ölüme koşarken
Güneş,doğmadan önce senden bahseder
Senden bahseder her anne evladına
Senin adın okutulur brujuvalara
Ve ben suyun dibinde bulurum seni...