Ne güne doydum ne de güneşe
Artık günü de göremem güneşi de.
Hasretin her demini içtim,
Çıktım yüce dağlardan geçtim.
Kayalarda zikrederken ismini
Ena, ben çizerken resmini
Akrebin kıskacında buldum kendimi
Kasvetli gecelere güneş
Kara toprakta bir karınca gibiydin.
Soğuk mermer gibi çarpan yüreğim
Soğuk alev gibi durdu birden.
Artık vurmaz hiç bir dem sessizliğe
Çarpmaz şu kalbim aksan kanım olsan
Göklerde kuş,çöllerde su olsan.
Ne sana doydum ne de sensizliğe
Artık seni de görmem sensizliği de.
Kayıt Tarihi : 12.4.2020 02:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)