En zor soru ve en büyük yalan Şiiri - Yo ...

Gizleniyorsunuz. Şimdilik bir ağaç kavuğunda yada bir taş ardında belki de bir asma gölgesinde rahatınızın kaçmasına izin vermeden,elinizdeki sündürmeyle size cesaretsizce dil uzatanlara küçük çakıl taşları atarak gizleniyorsunuz. Bir taraf olmadan, bütün duyguları akışa,zamana ve genel intibaya bırakmış şekilde, rüzgarın teninizi okşayan hoş dokunuşları altında bir hayal denizinde keyfinizi sürüyorsunuz.

Örgütlü fikirlere sahip olmak, bir örgüt içinde yer almak hatta hayatın denilen süreci planlayarak, yaşam haline dönüştürmek sizin için gerekli değil ve asla gerekli olmayacak. Uygarca yaşamak için atılmış adımlarınızın sizleri nerelere götürdüğünü görmezden gelmek sizler için bir sorun teşkil etmiyor.

Saltanatını sürdüğünüz büyük tahterevanların taşıyıcılarının aslında o tahterevanlardan ve sizin beyninizden daha büyük yürekleri ve umutları olduğu göremiyorsunuz. Ayıplarınızı örtmek isteyen, asla sizin ihtişamınıza erişemeyecek yalakalarınız da var. Sizleri dinlemek, bizlere “Chaplin”, yada “Moliere” kadar keyif vermeye başladı. Siz; bize kalırsa bunun da farkında değilsiniz.

Düzenli bir şekilde özür ve af dileme içerisindesiniz. Hatta öyle ki, bunu bir görev olarak algılamaya başlayalı oldukça uzun bir zaman oldu. Adına değişik isimler verdiniz. Biz bu yaptığınıza anlam veremedik. Bu yaptığınız bir af dilemek miydi yoksa bir görev miydi? Bütün kanallardan iletişime geçmeye çalıştığınız olgu,yaratık,yaratıcı,zat yada siz ona ne diyorsanız, bizi sizin bu koşulsuz ve bilinçsiz bağlantınızda dolayı tedirgin etmeye başlamıştı. İstemli bir şekilde, bilinçli ve kararlı cümlelerle sorduk kendi kendimize; konuşmaya çalıştıkları kimdir?