En Zavallı Mahluk Şiiri - Fatih Güler

Aslında hepiniz aynı konuyu düşünüyorsunuz
Biri manav diyor
Öbürü ise kasap
Birisi mal alıyor
Diğeri malını satıyor
Ali kesip, veli yiyor
Verir gibi yapılıp
Fakat hiçbiri vermiyor
Düşünür tavrı güdülüp
Sadece kendini düşünülüyor
Toprağa gözyaşı döküp
Çiçek hep soluyor
Yardımsever gözüküp arabasına gemi beğeniyor

Anormal, normal, doğru, yanlış
Dürüst, şerefsiz, namuslu, ahlaksız
Çalışkan, tembel, yoksul, zengin
Melek, şeytan, merhametli, zalim
Pezevenk, fahişe, orospu, it
İyi, kötü, güzel, çirkin, yakışıklı
Değişen sadece zaman

Hayatın frekans ayarıyla
Oynamayı marifet sayan
Kendisinin ayarıyla da oynuyor
Ama gururuna yediremeyince
Hızını alamayıp bambaşka plan kuruyor

Dövülen kadın, çocuk
Aldatılan erkek, insan
Unutulan engelli, yaşlı
Ağlatılan garip, fakir
Dünya düzenine alışamayan

Bin bir şekilde
Canlının canını acıtarak
Her haltı karıştırarak
Tüm pisliği yaparak
Hesap vakti yaklaşır

Mahşer Kapısının Adalet Makamında
Sorgulanacağın vakti bekle
Ya Cennet köşküne
Yada Cehennem azabına

İyi bilirsin ezip geçmeyi
Ağlatıp gülmeyi, gezip tozmayı
Hava atıp durmayı
Hiç bilmezsin sevgi, saygı, sevdayı

Çünkü sen hayvan değil insansın
Rabbimin üstün değerlerle donattığı
En değerli varlıksın
Fakat verilen değeri kötüye kullanan
Büyük beyni içinde yürek küçülen
Kainat aleminin en zavallı mahlukusun.