*En Yüksek Mertebedir Kardeşlik*

Yüreğinde,
Acı sigaraların bıraktığı is tadı…
Acılığını bile bile
Ardarda yakmanın asiliği var yüreğinde…
Yapmacık sahnelerin,
Oynanan oyununda,
En harbi karakteri oldun hep…

En harbi kentlerde yoğrulduğundan mıdır,
Yoksa adının yadigarı mıdır sana bilmem?
Yüreğin hep okka okka attı senin…
Bilemem prangaları çatlatacak kanının yatağı nerededir?
O yatak ki;
Değişmez,
“Sabit! ...”
O yatak ki;
Akıttığı kanın verir hakkını! ...

Sen ki;
Kastamonu’da DELİsin,
Ankara’da KANLI! ...
İstanbul’da AŞIKSIN,
İzmir’de ASİ! ...
Mert çocuklar anladı seni…
Nice namerdin yürüdün de üstüne,
Mert çocuklar baktı senin yüzüne…

Parmaklıklar mı korkuttu seni?
Bakışınla kırılan!
Kavgalardan mı kaçtın ömrünce?
Girdiğinde o Asi Gözlerin kararan!
Hangi namert ürküttü seni söyle!
Karşında biyat eden bilekleriyle!
Hangi vatanda Ay-Yıldız’sız anıldın sen?
“Sadece Asiller takarken kılıç”
Parlayan kılıcında Al Bayrakla,
Mühürlendi kadife eldivenin…

Her anını büyük yaşayan sen:
Adam gibi adam, Kardeşim,
Cankardeşim;
Artık nasıl yaşamış isek dostluğu,
Ve bir gerçek ki kanımı dondurur:
“Kahrolası dostların zaferi olacaktır,
Yokluğun! “
Mertebelerin en büyüğü,
Kardeşliğimize inat! ..
Yürek yüreğe…

1 Kasım 2006
KONYA