En yalnız gemi Şiiri - Murat Gevrek

En öksüz gemi benim ki...

Koca Japon denizin ortasında tek sanki
Küller taşıyor batacak sanki
Dört yanında eşlik eden gemiler yokmuş gibi
Ufacık kâğıttan bir gemi
Ağlayacak şimdi...

Gece yarısı saat iki yirmi
Alev alev yanan Nahumiri
Küllerinle kaplı şimdi
Annem! Ağlama diyorsun bana değil mi?
Ama küllerini taşırken,
En yalnız benim ki...

Bir tek şey var ayakta tutan beni
Tanımanı çok isterdim o meleği
Yun’un hünerli bulutları gibi
Bir samurayın onuru şimdi
Anne aşkım İzmir şimdi...
Onun da yarım yanı benim gibi mülteci
Rahat ol anne küllerini alırken Japon denizi
Oğlun yaşamaya dönüyor şimdi geri
Seviyor gene senin hatırladığın gibi
Tanımanı çok isterdim o meleği
Yun’un hünerli bulutları gibi...

Ağlama diyorsun duyuyorum
Biliyorum Kaji tadıma çok kızıyorsun
İçimi yakan ateş oluyorsun
Yolluyorum küllerini
Limandaki en yalnız gemi benim ki…