En Yalnız Ağaç Şiiri - Reyyanur Solmaz

Bahar gelince yeşillenirim
Yaprak yaprak filizlenirim
Toprağa daha sıkı tutunur köklerim
Yüzümü güneşe dönerim

Yağmur daha bir tatlı yağar
Susuzluğumu usul usul okşar
Ben renk renk çiçeklenirim
Dikenlerim derime batana kadar

Yaza doğru büsbütün bir bahçe olurum
Çiçeklerim meyveleşir fark ettirmeden
Ve kimse onları toplamaya gelmez
Her rüzgârda azar azar dökülürüm

Sonbaharda ağırlaşır, sararırım
Meyvelerim çürümüştür yorgunluktan sarkan dallarımda
Her esintide tir tir titrerim korkudan
Yapraklarım gitmiştir benden, üşürüm

Kış boyunca baharın hayalini kurarım
Çiçeklerimin koklanacağını, meyvelerimin toplanacağını sanarım
Ağaçların dalları budanır özen ve şefkatle
Bense bakımsızlıktan kurur ve kırılırım

Bu ormandaki en yalnız ağaç benim