En Yakın Uzaklık Şiiri - Ayfer Ceylan

⸻

Dalgınlıklarını yaşatabilenlerin istikameti
içe doğru olur.
Bir çadır kurarlar o avluya
ve sıkıca çekerler yazgılarının iplerini.
Kalplerinin köşeleri gemici düğümleridir.

Güneşte ve yıldızda
bir kanım soluklanmak,
varlıklarının siyah beyaz fotoğrafıdır aslında.
Onlardan başka kimse göremez o huzmeyi
ve kimse bilemez yola çıktıkları saati.

Dışarıda çiğlenmiş bir orman,
gözyaşına çok benzeyen damla topluluğu…
O an gün yüzünün en uzak
ama en az nüfuslu ülkesine yolculuğa çıkarlar.
Gözlerinin içinden bir kaydırak kalkar hiçliğe.
Orası başkalarına Yeni Zelanda,
onlaraysa en yakın mesafedir;
çünkü insan kendine en çok
hiçliğin eşiğinde yakındır!