En Vefalı Dostlarım Ayaklarımmış

Ne kadar vefasız arkadaşlarım varmış
Zor günümde hepsi oldu yaprak dökümü
En vefalı dostlarım ayaklarımmiş
Yıllarca taşıdılar bütün yükümü! ..

Aydınlık bir günümü karartmadılar
Bir tel siyah saçımı ağartmadılar
Ağlarken hiç yalnız bırakmadılar
Ayaklarımdan aldım yaşam gücümü

Hamal tuttum kendime ayaklarımı
Benden beş kuruş istemediler
Çektiler nazımı bütün kahrımı
Her anımda paylaştılar acımı

Onlarla yaptım tüm seyahatlerimi
Akraba eş dost ziyaretlerimi
Gidip aldılar çarşıdan kıyafetlerimi
Karşıladılar bütün ihtiyacımı

Karnım acıkınca yemeğe götürdüler
Uykum gelince yatağa yatırdılar
Hasta olunca eczaneden hap getirdiler
Ayaklarım dindirdi bütün sancımı