En Vakitsiz Şiiri - Utku Can Canatan

Ne günüm kaldı, ne gecem.
Ne sesim kaldı, ne soluğum.
Ne zaman uyuyorum?
Yahut hiç, uyanıyor muyum?

Hayat çekilmez bir halde.
Düşlerim ise birer kabus!
Hangisi, gerçekliğim benim?
Bilemiyorum...
Bir dalgada sürüklenen sandal gibi,
Yıldız ışıklarıyla,
Yolumu bulmaya çalışıyorum.
Gidiyorum bir yerlere.
Sessiz ve sakin düşüncelerimle.
Yol, ben yolda olduğum için var.
Bir an duraksasam,
Kaybolacak gibi her şey!

Ardımı düşünmeden gitmeye çalışıyorum.
Kaybettiklerimi, tek tek kazıyorum avcumun içine!
Kazandığım yok,
Kaybedişlerimin hesabı da yok!
Üşüyorum.
Umutlarım soğuk,
Ellerim gibi!
Isıtacak hiçbir şeyim yok,
Bir gülen yüz gibi!

Artık ayrılışımın vakti!
En vakitsiz olandır ayrılış.
Vakitsizin vakti geldiğinde,
Tüm zaman onunla birlikte,
Hiç var olmamışçasına,
Akacak bir anda göz yaşı gibi!
Geri alınamayan,
Her şey gibi,
Gidecek avuçlarımdan,
Mutluluğum gibi!