En Uzun Gecenin Şiiri Şiiri - Nusret Mayam

O gün kara kıştı; kimi yağmur, kimi kar…
Karanlıktı, gökyüzünü dağladı çığlıklar.
Bir dağı kaldırmaya kalkıştı elleriyle bir anne,
Orda bir oğlum, burada küçük kızım var.

Camlar kırıldı; hayat düştü yerinden,
Ayşe ilk kez ayrıldı bez bebeğinden.
Bir vakte çıkmayınca binlerce beklemek;
Kimi kuru bir öksürük, kimi kesik bir hıçkırık oldu vedalaşmak.

Sessiz olun, sessiz!
Babaların ellerinde soğuyor kızlarının elleri,
Sessiz olun, sessiz!
Bu Ayşe, bu onun bebeği; toz içinde kirpikleri.
Sessiz olun, sessiz!
Orda biri can veriyor, şurada hayat bekliyor birileri.
Sessiz olun, sessiz!
Ruhlar feryatlara asılıp yükseliyor, dolduruyor gökleri.

Sessiz olun, sessiz!