En Uzun Geceler Şiiri - Sevnur Şaylan

En kısa gecelermiş bu geceler...
Başını yastığa koyduğun anda,
Oluveriyormuş hemencik sabahlar...
Nasıl olur? ...
Ben hiç bu kadar geç etmedim sabahları...
Başımı yastığa koyup,
Kalkıp da on tur atmamıştım ortalıkta,
Balkona çıkıp güneşi çağırmamıştım hiç...
En uzun gecelerim bu geceler benim...
Hatırlıyorum...
İlkokul öğretmenim söylemişti,
Hayat bilgisi kitaplarım yazmıştı,
İlk onlardan öğrenmiştim...
Yılın en kısa geceleri diyordu bu gecelere...
Nasıl olur? ...
Doğru ya...
İlkokul öğretmenim bana aşkı öğretmemişti ki...
Aşık olunca gecelerin,eeen uzun geceler olacağını,
Sabahların bir türlü gelmeyeceğini...
Aşkı yazmamıştı ki kitaplar...
En uzun gecelerim bunlar benim...
Kitaplar da aşktan ne anlar! ..