En Uzun Gece Şiiri - Ercan Barut

Kim demiş en uzun gece 21 aralık diye
Evladını bekleyen anne gibi geceleri, yaşayın da göreyim sizi..

Neler gelmez ki akla beklemelerde
Doğduğu evin kalın perdelerinden bakarsın önce ,hayalleri suda kayan taş gibi batan, bir çocuk olursun sende yollarda...Mecalin kalmaz dizlerinde,uyku dolmaz gözlerine...

Ya bir şey olduysa korkusu
Boğazına düğümletir bir lokma ekmek gibi
kötü düşünceleri,
On bin sefer,yüzbin sefer kırılmaktan, üzülmekten korkmazsın da,beklerken yaşadığın korku hepsini siler süpürür...

Beklemeler sürdükçe hayattan beklentilerin de biter,sadece evladın kalır
Konuşamazsın,ağır gelir söylenecek şeyler susarsın

Aklından ışık hızıyla geçen düşüncelere,hissedilenlere kelimeler yetersiz kalır zaten ...

Susarsın ama suskunlukların da konuşur.
Renkler kararır gözlerinde, sönük ferlerle yerlere devrilir, halin konuşur
Hüzünlere akarsın,her seste arkana bakarsın, özlemin konuşur
Nefes alışverişlerinde, kaygıların konuşur
Bir daha bakamadığın demir kapı aralığından ,canının acısı konuşur

Belki yanlış düşünürsün ama hisler yanlış değildir...
Yorgun düşer gönlün,kendi yüreğini dinleyebilecek cesareti bulamazsın kendinde
Tutunduğun bir daldır evlat,onu beklemek en uzun süre, en yaşlı ağaca dönmektir bir gecede...

Anneyi bekletmemek mutlu bir sondur yazılacak,
Bu kadar ucuzdur aslında mutlu olmak...