En Unutsun Şiiri - Ozan Efe

kuşlukta kaldım kuşlar uçmuş
çok dik yokuş önüm ve yalnızım
olabilir miydim yine düşünmem
dolabilir miydim yüreğine uçup

baharın sızıverdiği dal ucuna
tomurcuklanan sevince dola
aştığı dağ tutkularıyla
taştığı çağ utkularından

sev dedi esen yelin getirdiğine
sev dedi yosunlanan duldasına ize
sev dedi gizeminde sıyrılan geçen anısı
sevmekten geçer bütün yollarda uçuşan

sevda eriminde başa bela hüznün lekesi
ayrılığa uçuşa alçal kaynağında yokuş
gelincik alına takıldığımdan beri alda
incecik dalında süklüm püklümdür al

yok olmadan yaşamak önüne serilir
kin öfke dolusu kaslarında gerilir
acısına düşmeden kınalı kuzum
sar mutluluğu gözlerine sar

neden ucundan yanığına
eden çekiniyorsun
den olduğa sun
en unutsun
150511ankara