Sen, fırtınanın ortasında bir deniz feneri,
ben, görkemli ama yaralı bir gemi;
sana çarpa çarpa yolumu buluyorum.
Tutku, denizin dipsiz karanlığı gibi
çekiyor, yutuyor ama aynı zamanda
yaşamın büyük kısmını orada saklıyor.
Zaman, dalgaların gelip gidişi gibi,
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta