En sonunda Şiiri - Nurettin Kurtuluş

Ölesiye sevmek yalanın bir kuralı
inatlaşma kendinle sevmek varken
avucunun içine sıkıştırmışsın
uykusuz geceleri diğeri terden susıklam
ölesiye sevmek yaşamın bir kumarı
gözlerinin altına kaymış gitmiş
öpüşmeyle başlayıp sevişmenin umarı
kadının derdi yaşlı ve paralı erkek
nasıl olsa deli doluları doldurmuş sokakları
sen iki otuzunda ve yoksul
biri eksik yani ona göre
yüreğin varmış üstünde yaralar
bağışla gitsin birine
genç kalır varlıklı olur belki
sonunun adını da koyarlar
korkma sokakta bırakmazlar
en sonunda
gittiğin yer de bir nevi sevmek
rengi önemli değil
solmağa mahkûm bir karanfil
tüttürülmemiş bir cigara atarlar
sevginin ücreti kaç para eder sormazlar.