En Son Şiirim Şiiri - Özlem Saba

sanırım en iyi şiirimi bu gün yazmalıyım.
her şeyin anlamını yitirdiği bir evreni solurken,
başka neye tutunarak havada asılı kalabilirim ki!?

iki meridyen arası sıkışıp kalmış insan şuuru gibi,
kendime verdiğim tüm sözleri unutmuşken,
ve tüm tatlar silinip gitmişken hafızamdan…

sıcak bir şarabı hiç tatmamış sanki dudaklarım.
deli sarmaşıklar hiç dolanmamış kanımda.
yüzüme vuran rüzgarın kadifemsi dokunuşunu,
denizin vücudumu yalayıp geçişini,
tuzunu hiç hissetmemişim sanki kuytularımda.
geceler boyu uzun uzun yanışımı.
Sönüşümü(zü)...

sanki çocuklar hiç oynaşmamış sokaklarımda.
bir erkeğin merhametli elleri hiç dolaşmamış saklımda.
sanki sıcaklığını hiç duymamışım,
doğum ve yeniden doğum sancıları dolanmamış kasıklarımda.

sanki damağında eriyip yok olan şekeri,
yüzümü ıslatan yağmuru,
yosma, çingene kadınlarını andıran,
yerçekimine karşı koyamayacak kadar hafif ve iradesiz kar kristallerinin kayışını ,
hiç hissetmemişim saçlarımda...

sanki hiç anne dememişim,
koşmamışım ,düşmemişim.
her düşüşümden sonra yeniden ayağa kalkmamışım.
tahtadan ateş yanığı beşiklerim, naylondan bebeklerim,
lastik (çeçen) ayakkabılarım olmamış,
sanki ben hiç var olmamışım.

kadınlığın kölelik olduğunu,
ana ’lığın yamalık olduğunu,
erkekliğin yüzümüze atılan tokatların gücüyle ölçüldüğünü
sanki hiç öğretmemiş hayat bana.

-sanki Levh-i Mahfuzda kaydım hiç tutulmamış.

eğer bunca şeyin tadını unutturabiliyorsa size hayat,
anlamsız kılabiliyorsa tüm yaşananları
verdiği tek şeyle geri alabiliyorsa tüm verdiklerini,
artık hangi kaba sığdırabilirsiniz ki kendinizi.

her şeyin anlamını yitirdiği bir zamanda,
zamanın ötesinde bir yerlerde alı konma
ve için istemeye istemeye zorla veda etmek tüm olasılıklara..
artık sadece hüznün rengini tanımak,
ve iliklerine kadar acıyı somurmak.
nasıl bir duygu bilebilir misiniz?

söyleyin bana,
en iyi şiirimi yazmak, kurtarır mı beni bu cehennemden!?