En Son Şiiri - Saime Fındıkçı

EN SON
En son seni okumuştum.
En uzun,en karışık,en zor,
En anlaşılmaz hallerinle.
Sesin teselli verirken,
Bütün cümlelerin bıcak gibi saplandı yüreğime
Ezberledim noktası, virgülüne.
Elimden bıraksam ,çıkarsam gönlümden.
Sanki biri alıp gidecekmiş gibi sardım kollarımla Sakladım bir kitap gibi ,kokunu çektim içime Korktum yitip gidersin yüreğimden diye.
Oysa yüksün, ağırsın bu yaralı gönlüme.
Yoruyor, kırıyorsun çoğu zaman
Sevda böyle bir şey işte...
Yüreğine yük,bedenine, aklına yük .
Ama çıkar gider diye ödün kopar.
Kalbinden hiç gitmesin bitmesin diye,
Kilitler de kalbini anahtarını kör kuyuya atar...
Hiç çıkmasın bulunmasın o anahtar.
Gönlünde olman yeterde artar
Yarası da ,ağrısıda yakar
Ama sensiz olmaz ,olmaz bu yürek
Mutluluğuma tek bir sözün
Bir gülüşün yeter de artar...