En Soğuk Şubat Şiiri - Harun İkiz

Çok şey vardı yazacak nerden başlasam bilmiyorum,
Bir yangın ki içinde durmadan kavruluyurum,
Çığlıklar arasında ölüyorum, ölüm bile yoruluyor, ben ölmeye devam ediyorum, Şubat bu kadar yakar mıydı
Bilmiyorum..
Enkazın Altında kaldı yüreğim üşüyorum,

Otuzüç şubat yaşadım böylesine üşüdügümü
Hatırlamıyorum,
Şubatın ayazında fidan dikilirmiydi,
Bilmiyorum,
Buğday mevsimi de değildi biliyorum,
Ey toprak bu şubat sana binlerce şehit sunuyorum şehitleri incitmezsin biliyorum,
Ahh Zemheride yiten bunca can, şehitliğin mevsimi de yokmuş...
Enkazın Altında kaldı yüreğim üşüyorum.

Bu şubat Kaç yavru yetim, kaçı öksüz kaç ana gözü yaşlı kaç babanın yüreği yangın yeri, kaç kardeş çaresiz,
Bilmiyorum,
Neydi bu telaş, bu acele, topyekûn cennette filizlenmek için baharı bile beklemeden bunca gidiş?
Bilmiyorum,
Enkazın altında kaldı yüreğim, üşüyorum.

Hiç bu kadar üşütmemişti beton,
Kaç parça oldu bedenim, ruhum bilmiyorum, Aklım tutuldu, nefessiz kaldım on parçaya birden bölündüm,
Kırıldı kanadım kolum,
Aynı anda feryat etti on ilim,
Susakaldım lal oldu dilim,
Şehit olmanız tek tesellim,
Kaç kere öldüm kaç defa dirildim
bilmiyorum,
Enkazın altında kaldı yüreğim üşüyorum,

Ahh bu şubat neden bu kadar soğuk umuda doğacak güneşi özlüyorum
Enkazın altında kaldı yüreğim üşüyorum...

Harun İKİZ 13.02.2023