En Soğuk Günlerinde Yokum Şiiri - Erdal ...

Son Otuz Yılın En Kurak Yazı Gibi
En Soğuk Kışı Da Geçmek Üzere
Pencereler Eşsiz Manzaraları Sergiliyor Buzdan
On Gündür Beyaz Sessizlik
Dallar Eğilmiş Kardan

Çocukluğumda Gürgen Ağacından Kızaklarım Vardı
Sol Kaşımdaki Çizik Bir Kızak Kazasından
Şimdi Kartopu Oynayamasam
Çoraplarım Islanmamışsada Üşüyorum
Üşüsem De... Rüya Gibi Geliyor
Bir Şeritmiş Gibi Eski Hatıralardan

Aslında Herşey Gerçek
Doğalgaz Olmasa Odun Telaşı, Kömür Kokusu
Okullar Tatil Olmasa Çocuklar Üşüyecek
Sevgili... En Büyük Sorun Anısızca Yaşamak
Üşüyen Kulaklarımdan Başka Anı Bırakamıyorum
Düşündükçe... Ürperecek

Son Yılların En Çetin Kışıda Bitmek Üzere
Doğrusu Çok Üzgünüm
Halbuki Soğuktan Nar Kesilmiş Ellerini
Avuçlarımda Isıtabilirdim
Dudakların Morarmıştır
Bir Sabah Otobüs Durağında
Başını Göğsüme Alabilirdim

Duman Dumandır Şimdi Nefesin
Vakit Geç Olsa Da
Sahlep İçsek... Az Daha Kalsan
Eldivenlerinde Islanmış Belli
Benimkileri Al Diyebilirdim

Sevgili...
En Soğuk Günlerinde Yokum
Özür Diliyorum
En Soğuk Günlerimde Yoksun
... Kader Diyorum