En Soğuk Gece Şiiri - Hüseyin Kapan

Sana koştuğum yolları beyaz ölüm kaplamış, bir adım atsam sana doğru, batacağım, biliyorum... Sen bile hiçe saymışsın beni yüreğinde, silip atmışsın gözlerinden, yırtıp atmışsın resimleri, çekmeceden...

Sanki, dikenli teller çevrelemiş yüreğimi, sanki İstanbul’un en soğuk gecesini yaşıyor yüreğimi. Üşüyorum, içim üşüyor, her yerim buz kesmiş, titriyorum, korkuyorum, ağlıyorum ve asice haykırmak istiyorum sen diye ama sesim çıkmıyor...

Boş bir odaya girip seni haykırmak istiyorum, sen diye bağırmak, sesim ben gibi tükenene kadar bağırmak, ama olmuyor...