En soğuk ceplerimde ellerin

Gökyüzünden yağmurları sarkıtırken tanrı
Yamalı pantolonumun
En soğuk ceplerine sokuyorum ellerimi
Orada seni tutuyorum
Kimseye göstermeden
Ve ısınıyorum birden
Gizlice avuçlarıma alıyorum ellerini
Utanarak
Avuçlarım yanıyor
Ve anlayan olmuyor arsızlığımı
Sen susuyorsun
Sessizce sevdiğini sanıyorsun
Ve savuruyorsun aşkımızı hoyratça
Aslında ıslanırken sırılsıklam kışın ortasında ocaksız
En çok üşüyen yüreğimdi
Ayrılığı gizlerken kendimizden
Buz kesilen ellerim bahane
Şimdi hangi sevda seni doyuracak
Sor kendine
Üzülüyorum
Yarınlar sensiz olacak
Kendimi ne çok düşünüyorum
Sevdamızı sessizce savunmak yerine
Haykırsa mıydım
Hiç bırakmadan ellerini
Terk edip yaşamak yerine
Sarılıp ölse miydim?
Şimdi yapmadıklarımı düşünüyorum
Birini alkışlıyor bu stadyum dolusu insanlar
Bu tezahüratlarda bana olmalı
Bu biri ben olmalıyım
Ben bu komşularımı çok seviyorum