En Sevmediğim Gerçek En Sevdiğim Rüyaymış

en sevmediğim gerçek
en sevdiğim rüyaymış

ne de güzelmiş dolaşmak
dal şafak evin içinde
bir de aptal gibi
bok atardım sana
özledim seni hastalığım

mesela
bütün umudumu linç ederdi de
zerre yalan çıkmazdı ağzından
belki de
bu bağladı beni kendine

azimli piç
nasıl da sinir ederdi beni
ilk önce damarıma basar
sonra
ağlayışımı izlerdi

soytarı
geldiği günden beri
az çektirmedi bana
pek hoş geldin diyemedim
söverek katlandım sana
nereden
nasıl geldin
anlayamamıştım
şimdi
keşke gitmeseydin diyorum

haa
eyvallah
doğrudur
şuan ki özlemimin
bir çıkarı var senden
bana aracı olup
kendimle yüzleştiriyor
gecenin köründe
çırılçıplak denize uzandırıyor
dibin sesini dinletiyor
etrafı kırıp döktürüyordun
içimde kalmıyordu öfkem

la hastalık
kısaca
alıpta masaya koyduruyordun malzemeyi
düşündürmeden
argoca

daha ne diyeyim
özledim seni hastalık
en sevmediğim gerçek
en sevdiğim rüyaymış anlayacağın