En sevgilim...
Haydi, duy sesimi, susmadım henüz gel yanıma,
Çok zor sensiz bu yüreği taşımak, çok yorgunum inan,
Vurgunlar yiyor yokluğunda fırtınalar yıkıyor, gövdemi…
Duygularım intihar edecek, sevgimin yarından atlayarak,
Bu kadar zorlamadı sensizlik, hep yanımdaydın çünkü…
Çok uzaklardan bile, nefesinin sıcaklığı tenime dokunurdu,
Hayat olurdun çıkmazlarımda, çıkar yol olup elimden tutardın,
Sevginin en yüksek zirvesinde, buluşurduk sarmaş dolaş,
Yağan yağmur bereket olur, yeşerirdi toprakta aşkımız,
Filizlenen hislerde yoğunlaşan ruhlarımız, çizerdi gökkuşağını,
Gökyüzünde rengârenk parlayan, yıldızlar gibi dans ederdik…
Aşkın meyini; bir yıldız kadehinde sundu zaman, kanarcasına içtik…
Kandık bize sarmaş dolaş olduk, sisli yamaçlarda gözlerden uzak…
Hoş geldin tekrar yüreğime en sevgilim…
Oktay ÇEKAL
25.03.2012-11.47
Kayıt Tarihi : 10.4.2012 22:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!