En Sevgili Şiiri - Nail Yavuz

çoğalan yılların yorgunluğunda
kızıl bir gül ömründe zaman
umutlarla sulanmış güz çiçekleri
gurup renkli paçal hüzünlerle

yanlış yağmurlar yağıyor yalnızlıklarıma
yenik düşüyorum düşümdeki çığlığa
en sevdiğim sevgiliyi bile
düne sayıyorum

kendime sarıldığım boşluk sensin
her gün seni döküyor gözlerim
kulaklarım seni dinliyor
o sözler ki beni düşlerimden uyandıran

içimin onulmaz yıkıntılarında
yerli yersiz korkular büyütüyorum
sözcükler suskun, uzak hüznünde sevinçler
ellerimle okşuyorum ateşi

soluğumu kağıtlara kazıyıp
yine de kırık dökük dizelerden
sana müebbet şiirler yazıyorum

en özlenen

en sevgili

sevgilim sana