Affet Ey sevgili, pâyına yüz sürmeye geldim günahlarımla.
Dilim seni söylemeye, elim gül yüzüne değmeye geldi.
Ey gülü âlem bahçesinin! Dalında bir katren olsam kâfidir…Yüreğimi dayasam da kanatsam kalbimi dikenlerine.
Ey hayali bile en mühim hakikatten tatlı sevgili! Affet...
Ey bin kere sevilse de yine sevilen!
Sen gece yolunu kaybedene ışıksın, sen yolunu bulana yoldaşsın. Sen yolunda gidene öndersin, sen devam edilecek istikametsin...
Hem bunca cefa yeter, vuslatına nail olmaklığım isterim.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta