Belki de en fazla ihtiyaç duyduğum zamanda,
Sen gittin diye sevdim ben sevdiğim; yalnızlığı...
Hiç aklımdan çıkmıyor son gününün sabahında,
Hastalığına rağmen hazırladığın kahvaltı...
Gururum yenik düşmüştü akan gözyaşlarıma,
Kalbimde duruyor hala o gün oturan acı...
Duyunca son verdim çocukluğuma; küçük yaşta,
Tanışırken söylenilen "büyük oğlum" lafını...
Yüklendi hayat bütün ağırlığıyla omzuma,
O günden sonra görmedim hiç aile ortamı...
Uyuyamadım uzun bir zaman; sen olmayınca,
Sarıyordu sol yanımı bazen derin bir acı...
Doyamamıştım kokuna, aradım haramlarda,
Kollarından uyurken hissettiğim sıcaklığı...
Şöyle dursun varmak hayatın geçici tadına,
Sana kavuşmak için geçirdim geçen zamanı...
Fahreddin Gezenler
Kayıt Tarihi : 8.9.2022 23:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
"Sen" Serisinin İlk Şiiri (15'li hece ölçüsü, garip bir kafiye)

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!