En Sevdiğim Hutbe Şiiri - İsa Özyurt

Sen Kimsin
Bismillahirrahmanirrahiym,
‘’Lagat kalagnel insane fii ahseni tagviym’’

Ümmetler ve milletler hayatlarını huzur içersinde devam ettirebilmeleri için;
Yüzlerini tevhidin nuruyla aydınlatmaları,
Kalplerini Hz Resulullahın muhabbeti ile doldurmaları,
İdraklerini, Hz Kuran’ın hayat ekseniyle canlandırmaları,
Ve sonra, nasıl bir ümmet olduklarını, nasıl bir millet haline geldiklerini,
Çok iyi bilmeleri lazımdır.
Bu yaşamanın ve ayakta durmanın temel şartıdır.

Çünkü aslını, esasını, cevherini bilmeyen bir millet geleceğinden emin olamaz.
Şu halde, kardeşim sen kimsin? Aslın esasın cevherin ney?
Sen, Allah’u Azimüşşanın
‘’Muhakkak ki biz insanları en güzel şekilde yarattık’’
Hitabının muhatabı olan ve bu hitabın hakkını veren en sevgili bir kulsun.
Sen Kuran diliyle;
‘’Siz insanlar içersinden çıkarılmış en hayırlı bir ümmetsiniz,
İyiliği emreder, kötülükten vazgeçirmeye çalışırsınız, çünkü Allaha inanıyorsunuz’’
Fermanının sahibisin.

Sen âlemlere rahmet olarak gönderilen ve o dehşetli mahşer günü;
Herkesin nefsi nefsi diye feryat ettiği bir zamanda,
Secdelere kapanıp,
Ümmetimi isterim ya rab, ümmetimi isterim ya rab,
Ümmetimi bana bağışlamadan kalkmam’’ diye
Feryat edecek olan Resulü kibri yanın ümmetisin.
Sen; Hz.Resulullah’ın ashabına ‘’orduya yardım ediniz’’ dediği zaman,
Bütün servetini alıp getiren ve peygamberimizin;
‘’Çoluk cocuğuna ne bıraktın’’ sorusuna,
Allah ve Resülünü bıraktım ya Resulullah diyen,
Hz. Ebu Bekir’in yolundasın.

Sen; Devlet reisi olduğu halde, içi su dolu bir tulumu sırtına yüklenerek,
Halk içinde dolaşan ve oğlunun ‘’baba niye böyle yapıyorsun? ,
Sorusuna;
-‘’Kendimi biraz beğendim, onu zelil etmek istiyorum’’ diye karşılık veren,
Hz Ömer’in izindesin.

Sen; Müslümanlar arasında açlık ve kıtlığın hüküm sürdüğü bir dönemde;
Şam’dan kendisine ait zeytinyağı, üzüm ve buğday yüklü gelen bin deveyi
Yükleriyle birlikte, fakir ve fukaraya tasadduk eden,
Hz. Osman’ın izindesin.

Sen; Elinde bulunan 4 dirhem servetinin bir dirhemini gece,
Bir dirhemini gündüz, bir dirhemini açık, bir dirhemini gizli dağıtan,
—‘’Niçin böyle yapıyorsun’’ sorusuna;
__’’Belki Allah bunlardan birini kabul eder ya Resulallah’’ diyen,
Hz. Ali’nin izindesin,

Sen; Allah yolunda cihada çıkan ve karşısına atlas okyanusu çıkınca;
Atını dizlerine kadar denize sürerek, kılıcını çıkarıp,
‘’Şahit ol ya rab önüme şu uçsuz bucaksız derya çıkmasa idi senin şanını daha ötelere götürürdüm’’ diyen Kanuni sultan Süleyman’ın izindesin.

Sen; 30 –40 sene yassı abdestiyle sabah namazı kılan, imam ı azamların,
Malazgirt ovalarında Allah, Allah sedalarıyla at koşturan ve Anadolulun kapılarını Türklere açan Alp Aslanların izindesin.

Sen; Misafir kaldığı odada Kuran2ı asılı görünce uyumayan ve bir kutan olan odada ayagımızı uzatıp yatmayız diyen, Osman gazilerin izindesin.

Sen; Hz Muhammet’in müjdesine nail olup, küfrün doğu kalesi İstanbul’u fethedip,
İslam’a teslim eden, çağ açıp çağ kapatan Fatihlerin neslisin.

Sen; İstanbul’da okunmaya başlayan ezanı Muhammed iyeyi Çaldıran ovalarında bitiren,
Tuna da aldığı abdestin namazını Afrika çöllerinde kılan, Hazar kıyılarında getirdiği tekbirin seslerinin yankılarını Viyana kapılarında duyuran, başbuğların evladısın.

Sen; Vatan’ı mukaddesatı müdafaa ederken, düşman kurşunlarıyla bağırsakları dışarı fırlayan,
Bir eliyle bağırsaklarını içeri sokarken, diğer eliyle göğsünden bir kurşun çıkarıp, arkadaşına uzatan, ‘’-Al arkadaşım, şehit düşmezde geri dönersen bu kurşunu oğluma ver aynı şekilde o da oğluna iade etmese hakkımı helal etmem’’ diyen kahramanların evladısın.

SEN;
Malazgirt’te arslan, Surlarda ulu batlı Hasan,
Nigbolu’da Yıldırım, Kosova’da Murat,
Mohaç’ta Süleyman,
Sensin; Çanakkale de diş dişe gırtlak gırtlağa boğuşan,
Sen hakkın kılıcı, Allah’a vurulmuşsun,
Sen şehitler çocuğu
Kefensiz yoğrulmuşsun.