En Sarışın Ay Şiiri - Zer Duhi

Hazırlıksız yakalandım
Hazanın tabiata sunduğu
Sarışınlığa
Hüzne,ayrılığa
Hazindir eylül

Döker durur yapraklarını
Yahut sararıp solmuştur
Bende o yapraklar gibiyim
Nedendir bilinmez
Hazanda kabıma kadar hüzünle dolarım
Ve bu hüzün
Haz verir hayatıma

Bir tuhaflık sarar havayı
Yeniden dile getirir
Anımsatır onlarca hatırayı
Haberleride bir hüzün sarar
Hayalleride
Hadımlaştırılmış sanki bütün
Mutluluğu çağıran duygular

Hafızamda yok oluyor bildiklerim
Adeta eylül hançer saplıyor beynime
Haince ve hadsizce
Ben ise hüznün havzasındayım
Yıkkınım,perişanım,harabım
Hayıflanıp durdu harim yüreğim
Hapsettim kendimi şiirlere
Haşat olmuşken tabiat

Bütün acıları hatmettim
Haydut hazanın aylarında
Yüreğim 40 hanelik acı
Huzurum ise kefenlenmiş
Ebedi tatilde
Heba oluyor hislerim
Oturup bir bankta
Sessizce ve dalgınca izlerim
40 yıllık bir acı penceresi gözlerim
İnzivaya çeker durur beni
En sarışın ay
Hem de kendimi
Bildim bileli bile değil
Kendimi bilmezken bilirdim
Yalnızlığın en geniş yaşandığı aydır

Size uzun uzun anlatamam
Ne eylülü ne de hazanı
Bilirsiniz işte
Aynı eylül aynı hazan
Ama herkesinkinden biraz farklıdır
Benim eylülüm benim hazanım
Aykırıdır mutluluğa
Ayrılmayanıdır hüznün