En Saf Dizeler Şiiri - Mustafa Tuğrul Koşar

Derlerdi de...En büyük ilaç zaman
Bırakıverdim kendimi hayata
Ama yoksun ya,
En büyük düşmanım oldu sensiz geçen zaman
Hammal gibi gibi yükledin de omuzlarıma yokluğunu
Atamadım üstümden gezsem de diyar diyar
Off yar
Off yüreğimin kanaması
Off içimin sızısı, gözyaşımın aynası
Gitti ömrün yarısı...

Adın var yıllardır dilimde
Söylemeye doyamadığım
Taptığım güzelliğin aklımda
Bakmaya kıyamadığım
Üzgün hallerini anımsadıkca ağlamalarım
Sonra yalvarıp Allaha kesilmeyen dualarım

Bakışlarımda kalmamış esaret
Ne bir umut, nede yaşamaya cesaret
Sökseydin kalbimide,
Kuru bir yaprak gibi ovalasaydın avuçlarında
Bir kere dokunabilseydin bir kere
İnan benim için en büyük asalet

Motif motif dokudum seni yüreğimin diline
Yüz sürdüm avuçlarımdaki ellerinin izine
Gurbet büyütürmüş sevgiyi
Kaybolanlar bilir gurbeti
Ben bilirim ağlamayı
Gözbebeklerimi çürütmeyi
Hayallerin kaybolmasın,
Ardından kan tükürmeyi
Ne kadarda severmişim...
Nasılda değer verirmişim...

Yediğim aşda, içtiğim suda,
İçime çektiğim nefeste seni yaşattım esmer esmer
Binlerce kez aldattım kendimi
Kahroldum aslında gülümsediğimde
Seni sayıklattım en tatlı dillerde
Başka birşeyler buldum en yanık ezgilerde
Bu kadar acıklı mıydı şarkılar?
Bu kadar acı mıydı ayrılık?
Şiir yazmak böylesine mi kolaydı?

Kuşların kanadına,
Ağaran sabahlara,
Kararan ufuklara diktim gözlerimi
Bıkmadım, usanmadım yıllardır,
Hep açık tuttum ellerimi
İnandım artık, alıştım nede olsa
Sensiz geçecektir seneler
İster inan, ister inanma
Bunlar kalemimle değil
Yüreğimle yazdığım
EN SAF DİZELER...