En puslu gecede sevdim seni,

En puslu gecede sevdim seni,
en kanayan anlarda sarıverdim yüreğimi yüreğine,
en çıkılmaz sokaklardan çevirdim bedenimi,
en bilinmedik adreslerden topladım varlığımı,
yürüdüğüm yolları unuttum,
yürüyeceğim yolları da göremez oldum.
Bildiğim tek şey var Sevgili
yANında olduğum AN.
Gerisi kan revan kaybolmuşluklar ve sancılar yüklü.
bu yüzden demişti Yunus 'Bana seni gerek seni'.
Özgürlüğümden değil,
bağımlılığımdan değil,
vazgeçilmezliğimden değil.
SENi SEN olduğun için sevmeyi öğrettim,
yaşadıkça seni
yaşayacak ne kadar çok şeyin daha olduğunu öğrendim
ve biliyorum ki yaşayabilirsek eğer
yitirdiğimiz günlere değil
ANlara dönüp ağlayacağız
40 senede 126.144.000.000
yüzyirmialtımilyar yüzkırkdört milyon AN varmış
ve hepsini kaçırmışız diyeceğiz.
SEVmek böyle birşey SEVgilİ,
bildiğin yaşadığın şeylere benzemiyor.
Bir söz ile ölüme gidebiliyorsun,
bir söz ile de cennete.
Yarin gül dudağından öte değildir yaşanan
öyleyse ÖLÜM dolsun içeri
kirlenmiş tüm kelimeleri atarcasına.
Sen yarattın SEVGİLİ
Ben doğdum ve büyüdüm
Tutmaksa elinden
Şimdi SENin el atma vaktindir
Madem EVREN sensin/senin
O zaman bas bağrına
Varlığımı