En Nihayet Şiiri - Emin Barut

EN NİHAYET

Öceleri acılar oluyordu yüreğimde
Sonra sen geldin ardından dolu dizgin.
Gücümün tam bittiği bir anda
Yaşama inadım bir çığ gibi büyüdü
Bitti diyordum içimden bitti
Dahada yeni vurmuştum Yalnızlıkların,
En sonuncusuna tekmeyi.
Sevmek erkekçe zannederdim,
Gün geldi terkettin.
Bir kargaşalığa geldi her şey
Düş gibi yaşadım bütün olanları
Berbat bir geceydi sanki
Sevmek ve terketmek yanyana.
Gidişinle,
Birde terkedilmek acısı çöreklendi yüreğime
Dert birden bin oldu misali
Her gün bir başka yalnızlık çaldı kapımı
Başıboş avare, avare
Tekbaşıma arşınladım şu İskenderun sokaklarını.
Ve uzun zaman sonra
Nice güzel kızlar sevgi sundu önümde.
Kabul edemedim o ağız yangınlığıyla
Ve de daha iflah olmadım ondan sonrası
Selamı sabahı kesti can dostlarım.
İçmek acizlik derler ama,
En nihayet köhne meyhaneler pakladı beni...

Emin Barut___( Şiir 1983 )