En Mutlunuz... Şiiri - Yavuz Somuncu

iki ucunda gibiyiz
bu biçimsiz coğrafyanın
ve biletler
yetmeyecek gibi
sana varmaya
tarifesiz yalnızlığımın

tükeniyor sebepler
yarınlara dair
bu çoğul bir pes ediş
memleketi terkediş
biraz daha yakın olmak için
kanayan bu hasrete
ve yerinde görmek için
tükenişimi
yanıma aldım tüm
çocukluk anılarımı
bir kentin camından
diğerine el sallıyorum
ağarmış mutsuzluğum
bugün en az batan gün kadar
yeniden başlıyorum
kalabalıklaşmaya...

proust'u bir konuda
daha iyi anlıyorum
acı çekmek için
var yıllar
ve uyuklamak
aptallık şimdi
daha acısı çekilecek
nice yıllar var
nice yıldönümleri
sensizliğimin
ve acı çekmek
seninle güzeldir ancak...
en büyüğüdür mutluluğumun
diyetidir tüm kararların...

ve ben artık
sadece sevdiğim şeyleri yapacağım
gerisi
ardında kalacak perdelerimin
ve en mutlunuz
en acı çeken olarak
ben olacağım...