En mutlu gününde ahım çıksın karşına

En mutlu gününde ahım çıksın karşına

İçimdeki yaranın âhı,
En mutlu olduğun gün çıksın karşına.
Benim sessiz çığlıklarım,
Senin kahkahalarının arasına düşsün.

Belki o gün gökyüzü masmavi olacak,
Belki güneş yüzüne en parlak ışığını vuracak.
Ama birden,
Kalbinin ortasında görünmez bir sızı belirecek.
İşte o benim âhımdır,
Beni yarım bırakan ellerinin hatırası.

İçimde sakladığım kırgınlık,
Sana ulaşmak için sabırla bekler.
Her gülüşünün ardında,
Bir gölge gibi sana eşlik eder.
Çünkü ben sustum,
Çünkü ben susmayı seçtim,
Ama suskunluğum göğe yükseldi,
Ve yıldızlara yazıldı ismimle birlikte.

Sen mutluluğun zirvesindeyken,
Bir şarkı çalacak belki kulağına.
Hiç tanımadığın bir ezgi,
Ama içinde beni hatırlatan bir tını olacak.
O an kalbin sıkışacak,
Sebebini bilemeyeceksin.
İşte o benim içimdeki yaranın haykırışı.

Benim çektiğim gece,
Senin gününde yankılanacak.
Benim kuruyan gözyaşım,
Senin avuçlarına soğuk bir damla gibi düşecek.
Ve sen anlayacaksın geç de olsa:
Kimsenin kalbiyle oynanmıyor,
Kimsenin umudu yarım bırakılmıyor.

İçimdeki yaranın âhı,
En mutlu olduğun gün çıksın karşına…
Çünkü ben artık istemem,
Gözyaşımı göresin.
Ama gökyüzü saklamaz hiçbir feryadı,
Ve kalbin er ya da geç
Bana ettiği haksızlığın yükünü taşır.

Söz : Mucize