En mutlu gün Şiiri - Erguncan Yılmaz

Penceresi hava boşluğuna bakan
karanlık bir oda gibiydi yüreğim.
Bugün o kadar aydınlandı ki
güneş gibi sıcak,
Mutluluk gibi gerçek
Işık saçan yürekler gördüm.
Nasıl sıktıysam yüreğimi acımış.
Zor tuttum kendimi.
Kuşlar gibi kanatlanıp uçasım geldi.
Dünyanın en yüksek dağlarının yanındaydım sanki.
En hırçın kışında bile,
Sevgiyle kucaklamayı bilen yürekleri vardı.

ne kadar keder varsa alıp götürdü gülüşleri.
Çimenlerin üzerinden gelen suya karışıp,
Yanı başımızdan akıp gitti hüzün.

İntikamımı aldım sonunda,
Senden bir gece çalmayı başardım felek.
en sevdiğim dostlarımın,
Bıkmadan usanmadan seven güzel yürekleriyle.

Öyle bir sarılmışım ki mutluluğa,
Yere düşürmemek için, elindeki en sevdiği oyuncağına sımsıkı sarılıp
sokaklarda koşturan çocuk gibi hissettim kendimi.

Yüreğimin yalnızlığını alan ve hiç yalnız bırakmayan
Dünyanın en değerli elması gibi,
Üzerinde ne bir çizik ne bir leke bulunan tertemiz yürekli insanlar…
İyi ki varsınız..