En Mübarek Has Gül'e Şiiri - Hasan Ulusoy

Akşamların sabaha selamından duyarım
Anlamadığım sözler ferahlatır içimi
Başucumda yazılı en mübarek söz senin
Ruhumu aydınlatan nur bakışlı göz senin
Döktüğün alevlerin ışığında donarım...

Irmakların hayali yamaçların sevdası
Ay kadar güzelleşen hayalinle yaşıyor
Her mevsim yalnız sana, senin için var olmuş
Terkettiğim baharla, yaşadığım güz senin
Mihricana alıştım, kıştan önce yanarım...

Leylalara imrenen gönüllere selamdır
Bu sızılı yüreğin hasretine yanışı
Yorulduğum yokuşlar terimle ıslanırken
Ağlamayan gözümün, kan ile ıslanışı
Damlası aşk yüklenip, deryalara taşıyor

Bir yıldız tutsam gökten, gecemi aydınlatan
Işığında okusam, senden gelen her şeyi
Açsa yanı başımda, isimsiz çiçeklerle
Gizli kalsa gönlümün o gönülden yanışı
Bir ben bilsem bir tek ben, sana sevdalanışı

Kopacak sandığım o nurdan lifli ipten
Tuttuğum zamanların bereketi sen oldun
Seninle oldum onda, onunla oldum sende
Münkirleşen duygular ham gönlüme inende
Mü’minleşen gönlüme, öğrettin inanışı

Sen ışıttın mücrimin kararan dünyasını
Sen indirdin gönlüme muhabbetin hasını
Yürüdüğüm yolların kavşağında sen oldun
Teslim edince sana, benliğimde ben oldum
Seninle sevdim gülüm, dökülen göz yaşını

Yaşlandırdı ayrılık vuslat müjden var ama
Bu hicrân yetsin artık, ağrı veriri yarama
Gülüşüm ağrı verir, tükendi dünya tadı
Gönlüme sancı düştü, dünya girdi arama
Al götür beni artık, tahammülüm kalmadı