dört mayısta iki katlı ahşap
bahçeli bir eve taşınmıştık
etrafı sarı çiçekler bürümüştü
o gün benim doğum günümdü...
boyumu aşan otların arasında
kelebek gibi mutluydum
dağların doruklarında
umut umut buluttum...
yediğimiz helva ekmeği özledim
yeniden gülmeyi özledim
tabiatı sevmeyi özledim
çiçekleri öpmeyi özledim...
nerede şimdi o güzel gün?
parlayan güneş yine aynı
açılan çiçek yine aynı
bir tek ben miyim farklı? ...
toprağa koysam başımı
bıraksam dünya ile savaşımı
yeniden geriye alabilsem
o en masum altı yaşımı...
Kayıt Tarihi : 4.5.2010 10:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Hikmet Yurdaer
TÜM YORUMLAR (1)