En Kutsal Değer Şiiri - Ayşegül Işık

Gülünce ak alnında merhamet yolları açılıveren
Kızınca zülfikar misali kaşları çatılan
Ailemizin temel taşı,demirbaşı
Güzel annem....
Geçen gün kırdım o hassas kalbini
Farkındaydım hatamın bilmedendi diyemem
Üzüldün tabii,fena kırıldın
Şanslı çocuğum ya annesizlik nedir bilmedim
Zora düşmedim,yavan ekmek yemedim,yedirmedin
En güvenli limanda demirliydi gemim
Sendin,soğuk,karanlık okyanuslarda yol göstericim
Ziyası bir lahza eksilmeyen deniz fenerim
Şımardım belki de...
Hep çok emindim geçse de bir elli sene
Hep yanıbaşımda olup nazımı çekeceğine
Farkına vardım artık acımasız hakikatlerin
Geçen perşembe annesi öldü arkadaşım Kader'in
Ah anne nasıl acı çekti bir görmeliydin
Ne önemi vardı artık teselli sözlerinin
Set çekti o büyük ızdırap kelimelerin önüne
Gelemediler hiç bir elemli dudakta dile
Büyük acılar dilsizdi
Bizim gibi muhallebi çocuklarının üzüntüleri feryat figan ederdi
Çok değil birhafta önce Herşey ne kadar farklıydı
Kader mutluydu,umutluydu
Yolda yürüken annesine isabet eden kaza kurşunu
Yuvalarının ortasına düşen bir atom bombası oldu
Omuzların üstündeki o tabutun içinde bir ana gidiyordu
Ve ardı sıra mutluluk,huzur ve umutlar.....
Hep birlikte toprağa karıştılar
Artık ne köşe başındaki çıtır simitleri
Ne de en sevdiği grubun vereceği konseri
İstemiyorum diyordu hiçbir şeyi
Çok değişti Kader çok değişti
Duruşu,konuşması,kıyafetinin rengi
İçine çöktü o çok beğendiğim iri gözleri
Sanki başka biri....
Avucun içine alınan bir serçe gibi titriyor bazen
Hele bir de yalnız kaldık mı
Parkta yahut kantinde
Dökülüyor titrek dudaklarından o hazin güfte
Eller kadir kıymet bilmiyor anne
Ah bu şarkı bırakmamıştı beni hiç bu kadar tesirinde
Artık hayatın anlamı değişti benim için
Yalnızca gerçek değerler önemli olacaktı
Ve onları kaybetmeden bilmek kıymetini
Dibine kadar yaşamak vardı anne sevgisini
Yaa meleğim işte böyle
Ver artık o gül kokulu elini
Dudaklarıma süreyim önce
Kokusunu derin derin çekeyim içime
Sonra yapıştırayım alnıma
Bir daha bırakmamacasına......