en kötüsü ilk darbedir
ilk bakış, ilk dokunuş
tüm gerçeklerden sonra ilk düşleyiş
ilk bekleyiş, ilk ah ediştir
bazen en kötüsü unutmaktır
unutmak isterken asla unutamayacağını bilmektir
gece görülen rüyalar gibi
o, kaçılmaz bir kaderdir
en kötüsü işi fallara bırakmak
papatyanın yapraklarında bir ümit aramaktır
seviyor, sevmiyor derken
asla şüphelerden kurtulamamaktır
en kötüsü severken susmaktır
gözlerde bir damla yaş olmaktır
ki ağlamak hiçbir yangını söndürmeyecektir
bunu bilerek ağlamaktır…
25.02.15
İsa YılmazKayıt Tarihi : 25.2.2015 07:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!