En Kötüsü Şiiri - Ethem Turan

Sabah gün doğar aydınlık olur
Gün içinde bir huzursuzluk,can da darlık olur
Kısa yol uzak, uzak yol ulaşılmaz olur
Geçer gider Güneş akşam olur

Huzursuz ya can hepten kudurur
Karanlıkta kaybetmez acıyı depreşir kızıllıkta
Elde olsa karanlık olup geceye karışır
Sancılıdır gece gündüze inat dostluğu olmaz

Koyuverir sır sandığındaki huzursuz sevdayı
Çıkar karşına köşe bucak sakladığın gerçekler
Kaybettiğin sevdaya yine yanar yaralı yürek
Gece çöker,odan daralır,rahat ettirmez uzandığın yatak

Özlem kapıda nöbeti bozar gelir yanına
Anılar bir bir düşer raflardan önüne
Deprem başlar yüreğinde yıkılır yine bir köşesi
Canın acır istemeden düşer iki damla buğulu gözlerinden

Yaşamak dersin,gönüldekine doyamadan yaşamak
Çocuğun sevdiği uçurtmasının ipinin kopması gibi
Feryatlar koparken el rüzgarına kapılmak
Bir parçanı bırakıp geri gelecekmiş umudunu yaşatmak

Bilmiyorsundur muhakkak
Bıraktığın o ipe güvenip hayata tutunuyorum
Bir gün o ip koptuğunda yeni bir sır sandığı alacağım
İçine senle olmayan sırrı koyup kapısını kapatacağım.

Artık sancımayacak karnım
Sıkıcı gelmeyecek gün,yakınlarda uzak olmayacak
Akşamın kızıllığı çökmeyecek üzerime
Gece canımı yakamayacak ama sen olmayacaksın en kötüsü de bu ya.