En Kötü Sesim Şiiri - Pervin Özkan

Yalnız aşklarla donandı gözlerim
Tökezliyerek karardı
Yorgun bedenim
Diz çöktü sevmelere
En kötü sesim;
Selam veriyor nefesim; içten içe
Sol omzum; uykusuz,yarım....
Saf yanım…
Yalnızlığın kapılarında nöbette
Kalbimdeki damlaları
Ahh seller alsa götürse
Yolu belli ….yönü belli değil
Bütün hikayeyi çiğneyerek
Yeter akmayın nedenli.nedensiz...
Çizilmiş,değişmeyen gerçekler;
Kalın kalın saklanmış.
Gönül aşık avcısına
Aynı acıda binlerce defa devrilmiş
Devşirememiş,berduş
Öykünememiş bu gönül..