En Kötü İhtimalim Şiiri - Devrim Özyol

Bir gün, kahverengi tonlarında,
lapa lapa bir duygu saplandı hücrelerime.
Kanımda gezen, anlam veremediğim kıpırtılar ürküttü beni.
Ellerim titredi, kalp ritmim hızlandı,Dizlerim kitlendi,
Bakışlarımda sütten kesilmiş bir bebek ...
Mimiklerimde buz tutmuş sonbahar yaprakları ... 🍁🍂

Kitap kokusu gibi, toprak kokusu gibi,
Soğuktan üşümüş, donmak üzere olan birinin
ateşi bulması gibi,
Rüzgarın yüzüme vuran tatlı esintisi gibi, köklerime düşen su taneleri ile yeşeren bir çiçek gibi...
Olabildiğince güzel, olması gerektiğinden daha tatlı,
Anlam vermekten çekindiğim garip bir saplantı,
Anlam katsam cehennem çukuru ...
Değer katsam yanlış strateji...
Gönül koysam çölde virane...
Bir yudum içsem boran fırtınası...
Konuşsam riske edilecek duyguların dibini boylaması...

Çalışmıyor içimdeki saat, Yelkovan akreple kan davalı ...
Susmuş kuşlar,ağaçlar dallarını saklamış...
Güneş saatinde doğmamış, Ay saklanmış,
Sokaklarım zifiri karanlık, ışığım aydınlatmıyor eskisi gibi ...

İmanı gevremiş duvarlarım sallantıda!
Ha yıkıldı ha yıkılacak...
Aşk temizleyecek duvarlarımı,
Gözler silecek mazimi,
Ilık bir öpücük çözecek, içimde buz tutmuş duyguları...
Aklıma Merhamet etmeyen yüreğim;
Gafil avlayacak, mantıkla baktığım sabit fikirleri ....

Ben sende en kötü ihtimale bile razıyken
Sen bende ki umuda çelme takma ...
Ben bende olmasına izin vermediğim duyguya bile Aralık bırakırken,
Sen sende imkansız olan hayalleri
Benim kulağıma fısıldama ...
Mühür vurulmuş yüreğin çilingiri olduysan
İçini Aşk ile temizle Aşk ile topla....
Sallantıda da olan duvarı da yıkacaksan eğer... Uğrama dikenli gözlerinle ....
Riyakar seslerle kullanma seviyorum'ları...
Merhametime aldanıp, kırma körebe oynayan
Umudumu...